Interview: Katrien, rolstoelgebruiker en coördinator bij De Vijver vzw

Katrien werkt als orthopedagoog voor een organisatie die ondersteuning biedt aan personen met een handicap. Zelf maakt zij gebruik van een elektronische rolwagen. Haar diploma behaalde ze aan de Katholieke Universiteit van Leuven waar ze met enige omkadering van de werkgroep studenten met een handicap zelfstandig op kot verbleef. In dit interview lees je haar verhaal.

Katrien, vertel eens wat meer over jezelf.

Ik ben Katrien en ben 42 jaar. Ik heb een spierziekte die zachtjes achteruit gaat. Mijn studies orthopedagogie heb ik in Leuven gedaan. Sinds ik aan het werk ben, maak ik constant gebruik van een rolwagen. Vroeger kon ik nog stappen. Ik werk al 15 jaar als orthopedagoog voor De Vijver vzw, een organisatie die volwassenen met autisme en/of verstandelijke beperking ondersteunt op allerlei levensdomeinen, zoals wonen en dagbesteding.

Ben je na je studies dadelijk beginnen te werken?

Ja. Eerst heb ik enkele maanden gewerkt als wetenschappelijk medewerker op de universiteit van Leuven. Ik werd aangesproken door een prof met de vraag of ik dat wou doen. Dat was dus mijn eerste job. Erg leuk. Nadien las ik in de krant een advertentie voor orthopedagoog bij De Vijver vzw. Dat was vlak bij mij thuis en de jobinhoud sprak mij erg aan, dus heb ik daar op gesolliciteerd. Het sollicitatiegesprek liep heel vlot en ik kon er beginnen werken en ik werk er nog steeds.

Doe je nog altijd hetzelfde werk als in het begin?

Neen. Ik heb een tiental jaar gewerkt, als orthopedagoog, voor teamondersteuning en kwaliteitscoördinatie. En ongeveer vier jaar geleden ben ik clustercoördinator geworden –een leidinggevende functie- voor een groot deel van de organisatie, want ondertussen was de organisatie ook gefusioneerd. Mijn huidige functie bestaat uit veel vergaderen, overlegmomenten en uitwerken van gemaakte afspraken. Voor deze nieuwe functie heb ik wel opnieuw moeten solliciteren binnen de organisatie.

Bij de eerste sollicitatie bij De Vijver vzw, heb je toen je handicap op voorhand vermeld?

Ik heb mijn handicap niet vermeld in mijn sollicitatiebrief. Ik heb dat ook niet gedaan bij mijn andere sollicitaties. Ik vind dat men moet kijken naar de competenties, ervaring en opleiding van de sollicitant en niet naar de handicap. Maar als ik op gesprek mag komen, dan bel ik wel op voorhand om te vragen of de plaats waar ik moet gaan solliciteren rolstoeltoegankelijk is. Zo weet men dat ik gebruik maak van een rolstoel en dan kan daar rekening mee gehouden worden. Maar in mijn brief vermeld ik mijn handicap bewust niet.

Zijn er bepaalde aanpassingen op het werk gebeurd?

Ja, via VDAB zijn er enkele werkpostaanpassingen gebeurd zoals de installatie van een geautomatiseerde deur met badge zodat ik vlot binnen en buiten kan. Vroeger was dit niet nodig omdat ik in ons oude gebouw zelf binnen en buiten kon maar we zijn verhuisd en in het nieuwe gebouw was dat een probleem. Daarom was deze aanpassing nodig. Waar VDAB ook in tussengekomen is, zijn de kosten van een “docking station”. Op mijn bureau werk ik met een laptop met een apart scherm, maar ik moet dikwijls elders naar een vergadering en dan neem ik mijn laptop mee. Vroeger moest ik steeds mijn collega’s vragen om scherm en laptop van elkaar af te koppelen en terug aan te sluiten, want ik kan dat zelf niet met al die draden. Zo’n “docking station” lost dit allemaal op. Het is een klein apparaat dat ik zelf in de laptop kan pluggen en zo de laptop weer verbindt met het aparte scherm en andere externe apparaten. Heel handig. VDAB heeft dit alles op een vlotte en correcte manier afgehandeld. Daar ben ik tevreden over.

Was je werkgever op de hoogte van de subsidies (VOP)?

Toen ik begon te werken, was het nog niet mogelijk om deze subsidies te gebruiken bij een werkgever die gesubsidieerd wordt door de Vlaamse overheid. Dit was pas mogelijk rond eind 2008. Ik ben dit zelf te weten gekomen en heb dit doorgegeven aan mijn werkgever. Dus momenteel maakt deze gebruik van de VOP.

Je maakt gebruik van een elektronische rolstoel. Welke impact heeft dit op de verplaatsingen naar en van je werk?

Vroeger was mijn werkplek bij manier van spreken “achter de hoek” en kon ik zelf met mijn elektronische rolstoel naar het werk gaan. Maar ik ben verhuisd en de afstand is te groot geworden om dit nog zelf te doen. Ik maak nu gebruik van een gespecialiseerde taxi waar ik met mijn rolstoel vlot in kan. Deze kosten worden ook door VDAB betaald. Ook dit verloopt vlot en correct. Jij moet dit wel zelf regelen met VDAB dus alle facturen goed bijhouden en tijdig aan VDAB bezorgen. VDAB betaalt de kosten rechtstreeks aan het taxibedrijf.

En verplaatsingen in opdracht van je werk?

De meeste vergaderingen waar ik naar toe moet liggen in een straal van 500 meter van mijn bureau, dus die doe ik met mijn rolstoel. Maar ook verdere verplaatsingen doe ik met mijn rolstoel, uit noodzaak. Nu, vorige week ontdekte ik toevallig dat er een bushalte EN bus van De Lijn is die toegankelijk voor mij is en die naar een plaats rijdt waar ik dikwijls moet vergaderen. Dat is een grote meevaller, maar je moet het maar weten. Soms maak ik ook gebruik van mijn eigen aangepaste wagen, die door iemand anders bestuurd moet worden.

Heb je tips voor werkzoekenden met een handicap?

Ik vind het belangrijk dat je realistisch blijft, goed nadenken wat haalbaar is en wat niet haalbaar is. Bijvoorbeeld wat betreft vervoer, kan je er geraken zonder al te veel problemen, zonder al te veel tijd te verliezen… Uiteraard heel belangrijk is de focus te leggen op je eigen kunnen, je capaciteiten… Wees zelf ook creatief in het vinden van oplossingen voor problemen die zich kunnen stellen op de werkvloer. Samen met de klusjesman van onze organisatie hebben we een simpel touwmechanisme uitgewerkt zodat ik zelf de deur van mijn bureau open en dicht kan doen. Wat ook belangrijk is, is dat je duidelijk moet zijn naar werkgever en collega’s toe. Vertel duidelijk wat je zelf kan maar ook waar je eventueel hulp bij kan gebruiken.

04/07/2019
Scroll terug naar boven