Ongelijkheid verminderen en kansen creëren op het werk, dat begint al wanneer personen met een handicap student zijn. Want als jobstudent kan je extra vaardigheden in je rugzak steken. Het gaat om skills, zoals leren werken tegen deadlines, jezelf beter leren kennen, leren opkomen voor jezelf, en zoveel meer. Kortom, het gaat om vaardigheden aanleren die onmisbaar zijn voor een transitie vanuit het onderwijs naar de arbeidsmarkt. Dat doe je bovendien best in een waardevolle job, tegen een gangbare verloning en in de reële economie. Onbeperkt jobstudent zorgt voor de goede match tussen de kansrijke studenten en ondernemingen.

INCLUSIEVE STUDENTENJOBS: VERRIJKENDE ERVARINGEN VOOR WERKNEMERS ÉN WERKGEVERS

De medeoprichters van Onbeperkt Jobstudent, Veerle Van den Bosch en Ann Keuleers, presenteerden afgelopen dinsdag enthousiast een aantal duo’s van studenten-werkgevers tijdens de eerste editie van hun evenement ‘Op weg naar inclusie’ in het Provinciehuis Antwerpen.

De afgelopen twee jaar hebben Veerle en Ann met Onbeperkt Jobstudent meer dan vijftig kansrijke studenten ondersteund in het vinden van een studentenjob. Wat hebben ze daaruit geleerd? Wel, dat zo’n studentenjobs naast een reeks evidente troeven, ook tal van andere voordelen biedt aan studenten met een arbeidshandicap. Het geeft sommige studenten bijvoorbeeld een ware boost op het vlak van zelfvertrouwen, zodat ze na een eerste ervaring op de werkvloer zelf de stap durven zetten naar een nieuwe studentenjob. Bij anderen ontstaat er een echte klik met de werkgever, die hen dan perspectieven biedt om verder vorm te geven aan hun toekomst, zoals een stage-aanbod wanneer ze ervoor kiezen om verder te studeren.

Zo getuigt Amber over haar ervaring als ‘onbeperkt’ jobstudent bij verzekeringsmakelaar Concordia. Ze was zeer gemotiveerd om daar aan de slag te gaan en kreeg daarom volop kansen. Om haar vlot te laten meedraaien, luisterde haar leidinggevende goed naar haar specifieke behoeften en voorzag vervolgens in de nodige redelijke aanpassingen, zoals een voetbankje. Dankzij die eerste positieve ervaring nam het zelfvertrouwen van Amber toe en leerde ze zichzelf beter kennen. Met die nieuwe soft skills in haar rugzak, wilde ze beslist een nieuwe studentenjob vinden. Ze zette ditmaal zelf de stap naar een andere werkgever. Het werk bleek daar uiteindelijk fysiek te belastend voor haar en ze kon er niet blijven. Amber wilde echter graag terug aan de slag. Bijgevolg klopte ze opnieuw aan bij Onbeperkt Jobstudent voor begeleiding. Met hun ondersteuning vond ze dan een nieuwe werkplek, waar ze een nieuwe verrijkende ervaring opdeed. Want die laatste werkervaring heeft onder meer richting gegeven aan haar toekomst. Zo heeft ze naar aanleiding daarvan besloten om na haar BUSO-traject verder te studeren in het regulier onderwijs.

Wat bij Concordia vooral goed liep? Wel, dat de leidinggevende écht naar haar behoeften luisterde, en vervolgens samen met haar telkens naar praktische oplossingen zocht. Hoewel dat zo’n aanpak van Concordia meer voorbereidingswerk vergt, is dat een win-win gebleken. Want de extra voorbereiding, zorgde ervoor dat Amber veel relaxter was bij de opstart en zich vervolgens makkelijker kon inwerken. In de toekomst zullen ze die aanpak daarom zeker verder zetten.

INCLUSIEVE ECONOMIE: WEG VAN TWEE WERELDEN

“Het realiseren van een inclusieve economie is de te volgen weg voor de provincie Antwerpen en hopelijk ook voor heel Vlaanderen.”, stelde Kathleen Helsen, gedeputeerde voor Inclusieve Economie bij de provincie Antwerpen, tijdens haar toespraak op het evenement Onbeperkt Jobstudent.

Wat is nu juist een inclusieve economie? Voor Kathleen Helsen is dat duidelijk een economie weg van de twee werelden van de sociale en de reguliere economie. Het is een economie waar alle mensen het recht hebben op kansen om te werken en om bij te dragen tot de maatschappij. En dat vergt inspanningen. Ook van het beleid.

De provincie Antwerpen heeft alvast samen met stad Antwerpen, VDAB provincie Antwerpen en stad Turnhout een Innovatiecentrum Werk opgericht en maakt middelen vrij om projecten te ondersteunen, zoals Onbeperkt Jobstudent.

INCLUSIEVE PARTICIPATIE: IEDEREEN MOET EEN KANS KRIJGEN

“Uit cijfers blijkt dat het armoederisico bij personen met een handicap twee keer groter is dan bij personen zonder een handicap. Dat is een schande. Want iedereen moet een kans krijgen.”, gaf Bart Somers mee, als Vlaams minister van Gelijke Kansen.

“Dan hebben we maar een doelgroepenbeleid opgezet en mensen in hokjes gestoken. Daar zijn we goed in, in Vlaanderen. Maar dat is niet wat we willen. Het moet gaan om een inclusieve participatie. Dus om projecten als Onbeperkt Jobstudent die Vlaanderen verrijken.”

Voor minister Bart Somers is het alleszins een heel confronterend iets dat we in het Vlaanderen waarin we opgroeien naast elkaar leven en niet met elkaar. Het is zijn overtuiging echter dat we ons pas echt mens kunnen voelen als we andere mensen tegenkomen en ontmoeten. En het gaat dan niet alleen om mensen die een spiegel zijn van wie we zijn, maar ook om mensen die anders zijn dan ons. Want dat maakt dat we ons een volwaardig mens kunnen voelen.

WEG MET HET HOKJESDENKEN

En om het met de woorden van Vlaams stand-upcomedian William Boeva te stellen - die tijdens het evenement van Onbeperkt Jobstudent, zijn keynote Drive kwam voorstellen:

“Ik ben geen rolmodel! Toch moet ik het komen uitleggen. Ik moet uitleggen wat er mis gaat in de maatschappij op het vlak van inclusie. En ik lijk het nog beter te weten ook!? Gewoon omdat ik een handicap heb. Hoe kan dat, nou? Er zijn nochtans wereldwijd 20% mensen met een handicap. Hoe komt het dat we zo onzichtbaar zijn?”

“We moeten af van het hokjesdenken! We hebben daar als maatschappij niets aan. We blijven dan een rechte lijn bewandelen, terwijl het juist interessant is om soms links of rechts te gaan. Bovendien, zijn er zoveel verschillende beperkingen… Dus als je in hokjes denkt, dan sluit je altijd iemand uit. En al dat hokjesdenken heeft ook nog eens een verkeerd beeld geschapen van personen met een beperking. Zo is er een verengd beeld ontstaan waar alle personen met een beperking lijken te worden ondergebracht.”

“Als je naar het Europese gemiddelde kijkt wat betreft het aantal personen met een beperking in buitengewoon onderwijs, dan ligt dat aantal bij ons aanzienlijk hoger. Vaak gaat het om de vrees voor teveel lastigheid en gedoe. Terwijl het eenvoudigweg gaat om gewoon te denken dat we het probleem wel oplossen als het zich voordoet.”

“En wat met het label ‘beperking’ of ‘handicap’? Wij zijn gewoon ‘beperkt’ omdat er drempels zijn. Die drempels moeten weg! En personen met een handicap moeten dit nadrukkelijk blijven vragen. Want als personen met een handicap zich altijd maar blijven aanpassen, dan zullen de drempels blijven bestaan.”